Ο άνθρωπος από τα πρώτα κιόλας
χρόνια της ζωής του έρχεται αντιμέτωπος με διάφορες εμπειρίες απώλειας. Από την
νηπιακή ακόμη ηλικία μαθαίνουμε ότι δεν είμαστε ένα με τη μητέρα μας, καθώς
μεγαλώνουμε συνειδητοποιούμε ότι θα πρέπει να αποχαιρετήσουμε την ιδέα του
παιχνιδιού προκειμένου να διαβάσουμε για το σχολείο και από την εφηβεία
αντιλαμβανόμαστε ότι όσο και να θέλουμε κάποιον, εάν εκείνος δεν μας θέλει, θα
πρέπει να αποχωριστούμε την ιδέα του να είμαστε μαζί. Μπορεί να αλλάξουμε
τη δουλειά μας ή να τη χάσουμε λόγω κρίσης, ένας μαθητής μπορεί να νιώσει τον
ίδιο πόνο σε μία αποτυχία σε ένα διαγώνισμα.
Απώλεια μπορεί να είναι οι μετακινήσεις, οι πωλήσεις αγαπημένων
αντικειμένων ή σπιτιών και φυσικά ο χωρισμός από μία σχέση. Υπάρχουν όμως
και επιθυμητοί χωρισμοί, όπως η αναζήτηση της αυτονομίας και η ψυχική
διαφοροποίηση ενός εφήβου από την οικογένειά του, η δημιουργία οικογένειας, η
μετακόμιση από το πατρικό σπίτι, η φοίτηση για σπουδές....
Η συνέχεια του άρθρου από εδώ.
Η συνέχεια του άρθρου από εδώ.
Διαμάντη Αγγελική, Κοινωνική Λειτουργός
Μπουμπούλη Αγγελική, Ψυχολόγος
Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας Β.Α. Κυκλάδων
Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας Β.Α. Κυκλάδων
Εταιρεία Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ψυχικής Υγείας (Ε.Π.Α.Ψ.Υ.)